Over kinderen dachten we helemaal nog niet na. Dat kwam later wel..Tenminste, dat dachten we. Want toen we zo’n 10 jaar geleden aan een baby wilden beginnen, bleek dat niet vanzelf te gaan..

Hoe het allemaal begon..

[door Jochem Weemaes, eigenaar van Herinner-Dingen-Doos.nl]

Mijn vrouw en ik leerden elkaar kennen in 2001 tijdens onze gezamenlijke tournee met onze poppunk bands langs de Nederlandse poppodia. Ik was toetsenist bij The Travoltas en zij drummer bij The Riplets. We trokken veel samen op en werden al snel verliefd. Na een jaar gingen we samenwonen. Over kinderen dachten we helemaal nog niet na. Dat kwam later wel…

Tenminste, dat dachten we. Want toen we zo’n 10 jaar geleden aan een baby wilden beginnen, bleek dat niet vanzelf te gaan. Na 6 maanden proberen naar de huisarts. Die stuurde ons weer naar huis. Eerst nog maar eens een half jaar aankijken. Toen dat ook op niets uitliep, mochten we naar de vruchtbaarheidskliniek, alwaar we startten met IUI.

Intra-uteriene inseminatie (afgekort: IUI) is een voortplantingstechniek waarbij opgewerkte zaadcellen kunstmatig in de baarmoeder worden ingebracht. Een IUI kan de kans op zwangerschap verhogen doordat op het juiste moment in de menstruele cyclus de meest beweeglijke zaadcellen van de man in hoge concentratie dicht bij de vrijgekomen eicel worden gebracht. (bron: Wikipedia)

De kans was 1 op vele miljoenen, zeiden ze. Maar deze loterij wonnen we…
De doktoren begrepen niet waarom IUI ook niet lukte. Misschien was een kleine vleesboom in de baarmoeder het probleem. De eerste operatie volgde. Een tijdje daarna weer verder. En de eerste zwangerschap leek een feit! Totdat bleek dat het vruchtje zich buitenbaarmoedelijk in de eileider had genesteld. Die moest worden verwijderd. Inmiddels begonnen we met IVF.

In-vitrofertilisatie, of kortweg IVF, ook wel reageerbuisbevruchting of proefbuisbevruchting genoemd, is een voortplantingstechniek waarbij een of meer eicellen buiten het lichaam worden bevrucht met zaadcellen, waarna de ontstane embryo’s in de baarmoeder teruggeplaatst worden. In de periode 1978-2012 zijn naar schatting wereldwijd vijf miljoen kinderen dankzij ivf geboren. (bron: Wikipedia)

Na 2 pogingen werden we opnieuw zwanger! Maar weer ging het mis… Deze keer was de andere eileider aan de beurt. Dit hadden de doktoren nog nooit meegemaakt. De kans was 1 op vele miljoenen, zeiden ze. Maar deze loterij wonnen we…

Het wachten en de onzekerheid waren slopend, maar toen..

IVF was trouwens geen pretje. Het continue wachten en de onzekerheid waren slopend. En alle onderzoeken en toegediende hormonen maakten het leven niet aangenamer. Bovendien worden in Nederland maximaal 3 IVF pogingen door de verzekering vergoed. Kosten van 1 behandeling? Zo’n 3000 euro. Onze derde poging liep ook op niets uit. Vijf jaar na het eerste begin maakten we de balans op. Geen kans meer op natuurlijk zwangerschap en geen geld voor hulp of adoptie. Daar spatte onze droom uiteen.

Maar ineens goed nieuws! Dankzij een eerdere fout van het ziekenhuis, waarbij ingevroren eitjes verloren waren gegaan, kregen we een extra poging vergoed. Nog een allerlaatste kans!

We kozen ervoor om 2 eitjes terug te laten plaatsen en het hele circus nog één keer te doorlopen. Na de terugplaatsing van de embryo’s gingen we op vakantie naar Noorwegen. Na een paar weken werd Valesca ’s ochtends misselijk en kreeg allerlei kwaaltjes. Het was gelukt! En bij terugkomst in Nederland bleek mijn sterke gevoel te kloppen. We kregen een tweeling!!

En toen.. zwanger!

Je zult dit misschien herkennen. Als je zwanger bent, veranderen soms je eetgewoontes. Zo vonden wij het voor de zwangerschap niet zo nodig om elke dag vlees te eten. We hadden niet veel te besteden en vonden het, net als nu, belangrijk om bewust met ons eten om te gaan. Dus aten we 1 a 2 keer per week biologisch vlees en af en toe een groenteburger. Maar goed, tijdens onze vakantie in Noorwegen, bleek dus dat Valesca zwanger was. In het begin waren we daar natuurlijk behoorlijk onzeker over en zochten we continu naar bevestiging. Maar al vrij snel werd het duidelijker, toen Valesca trek kreeg in vlees en vooral hamburgers! En vanaf toen at ze het liefst elke dag fast food bij de grote gele M. Daar waren we sowieso al jaren niet meer geweest! Ik heb de bonnetjes bewaard als bewijs. Ach ja… Nood breekt wet. :)

Dit kan ik je echt aanraden!

Tijdens de zwangerschap hebben we samen een cursus haptonomie gedaan. We leerden daar, naast ontspannende oefeningen, om met aandacht te voelen en bewust met onze energie om te gaan, zodat we echt contact konden maken met onze meisjes in de buik. Dat was een hele fijne ervaring en een echte aanrader!

Wij hebben een lange weg afgelegd, voordat we onze dochters kregen. Daarom vind ik het erg fijn om bepaalde spulletjes van ze te bewaren. Bijvoorbeeld de mutsjes uit het ziekenhuis, of van allebei het eerste rompertje, of de sokjes van oma. Zodat ik af en toe mezelf weer eens herinner aan hoeveel geluk we eigenlijk hebben gehad. Later geven we die spulletjes mee aan de meiden, als ze het huis uit gaan, of zelf misschien kinderen krijgen.

Tip: Kies niet voor een oude schoenendoos, maar denk na over een manier waarop je die speciale herinneringen veilig en vooral leuk en op een persoonlijke manier kunt bewaren. 
Daar heb ik een oplossing voor gevonden! :) De Herinner-Dingen-Doos! Inmiddels verkoop ik deze volledig personaliseerbare bewaardozen in mijn webwinkel www.herinner-dingen-doos.nl. Verkrijgbaar in 3 maten, met eigen ontwerp, of allerlei leuke originele collectie prints. Maar je kunt elke doos persoonlijk maken met bijvoorbeeld naam en geboortedatum.

En dan gaat het eindelijk gebeuren!

Bij een bevalling van een tweeling loop je meer risico op complicaties dan bij een eenling. Ook duurt een tweelingzwangerschap gemiddeld korter, zo’n 37 weken in plaats van 40. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de ruimte in de buik en de lichamelijke gesteldheid van de moeder.

Hoe vervelend het voortraject bij ons ook is geweest, de zwangerschap verliep probleemloos! De meisjes groeiden erg goed. Ze liepen zelfs gewoon mee in het schema van een eenling. Week na week ging voorbij, totdat Valesca op een gegeven moment steeds minder mobiel werd. Haar buik groeide en groeide en ze hield veel vocht vast. De laatste weken van de zwangerschap heeft ze doorgebracht op een bed in de woonkamer. Lopen ging niet meer, dus ik heb een rolstoel voor haar gehaald bij de kraamwinkel.

Een tweelingbevalling

We hadden eerder in het traject al gekozen voor een gecontroleerde bevalling in het ziekenhuis. Dit ook in verband met het medische voortraject en kans op complicaties. Onze gynaecoloog raadde ons aan om, als alles goed zou blijven gaan, in week 38 een keizersnede te laten doen. Uiteindelijk werd het Valesca in week 37 teveel en moesten de meisjes een week eerder worden gehaald. Vreemd, een bevalling op afspraak… Een team van 10 specialisten en medisch personeel in de operatiekamer. En papa maar machteloos toekijken aan de zijlijn. Gelukkig verliep alles prima. Na enkele minuten allebei een APGAR van 10. Na een paar uurtjes mochten ze al uit de couveuse. Ik was vader! En nog wel van twee dochters tegelijk!!!

En toen was ik dus vader!

Maar hoe gecontroleerd het hele traject ook was verlopen (soms wekelijkse controles in het ziekenhuis), zo los lieten ze ons toen. Zo, hier zijn je dochters, alsjeblieft! Eeuuh… ja, en nu?

Gelukkig was daar Marja, een hele ervaren kraamhulp, die ons fantastisch op weg heeft geholpen. En hoe vreemd het de eerste dag ook was, zo snel leerde ik mijn dochters kennen en wist ik precies wat ze nodig hadden.

Nog een keer?

We hadden onze handen vol aan de meisjes. Van nul naar twee in 37 weken is best heftig. Al heel snel vonden we onze weg en kregen we alles op de rit. Mensen vragen me vaak of het niet moeilijk is, een tweeling. Mijn antwoord is altijd hetzelfde. Nee, het is niet moeilijk. We weten niet beter of dit is hoe het hoort. Wel is het voor ons belangrijk om structuur aan te brengen in de dag en het ritme van de meisjes. Als we dat niet doen, gaat het alle kanten op. En dan houd je geen tijd en energie meer over voor andere dingen. Maar dat geldt vast voor veel meer ouders.

We hebben het er nog wel eens over gehad samen om het nog eens te proberen. Maar toen kwamen we al vrij snel tot dezelfde conclusie. We hebben twee prachtige, gezonde dochters mogen krijgen en tellen onze zegeningen.

 

Laat een reactie achter

Laat een reactie achter

Naam*

E-mailadres*

Reactie*

Verzenden

• Deel met:
• WhatsApp
• Deel
• X
• Pin it
• Messenger
• Email

---